Ontmoedigingsbeleid

,,Hoe hebben jullie Femke uit de obesitaszone gekregen?” Vooral bezorgde oma’s en moeders vragen mij dit. Helaas, er is geen simpel antwoord. Ik zou kunnen zeggen: weten wat je kind moet eten, consequent zijn en doorzetten. Dat geeft echter aan watje kan doen, maar helpt je niet in te vullen hoe je het moet doen.

Er zijn verschillende handvatten die mij helpen, nog steeds, want het gevecht tegen overgewicht is levenslang. Eén daarvan is, wat ik voor mezelf heb genoemd, het ontmoedigingsbeleid. Wat betekent dit? Kort gezegd: zoek geen extra (onnodige) eetmomenten op. Ik geef een aantal voorbeelden.

Om te beginnen: ga niet speciaal op pad om ergens ‘gezellig’ een ijsje te gaan eten. Ga samen gezellig een spelletje doen! Of ga samen lekker fietsen. Nee, niet het dorp in waar meerdere ijscozaken zitten, maar de natuur in! Weg van het eten.

Een ander voorbeeld. Mijn kinderen eten en drinken altijd zittend aan tafel. Dat geldt voor de maaltijden, maar ook voor alle tussendoortjes. Ze mogen van tafel af als de kinderen klaar zijn. Dat geldt niet voor de snoeptussendoortjes. Gaan ze van tafel, terwijl het koekje of de limonade niet op is? Stilzwijgend haal ik het weg. Ik vraag niet of ze het nog willen hebben. Ik dring niet aan dat het op moet.

Ik heb nog iets geleerd. ,,Kijk, Femke, slagroom! Lekker! Wil je proeven? Het is echt heerlijk.” Voorheen zei ik dat meerdere keren als Femke iets niet wilde proberen. Ik drong zelfs nog aan als Femke iets wel had geproefd, maar aangaf het niet lekker te vinden. ,,Nee joh, dat (de slagroom) is wél lekker. Je hebt het vast niet goed geproefd. Kijk, iedereen zit te smullen! Hier, probeer nog een hapje.”

Nu doe ik dat anders. Allereerst bied ik haar sowieso zo min mogelijk aan, behalve natuurlijk voedsel dat ze echt nodig heeft. Mag ze iets proeven en vindt ze het niet lekker? Prima! We laten het dan voor wat het is.

Dat vergt doorzettingsvermogen; na drie jaar heeft pappa zich er eindelijk bij neergelegd dat Femke zijn enige echte Bossche Bollen niet lust. En dat valt niet mee voor een banketbakker met hart voor de zaak!

Juli 2009

Terug naar: Columns